Μεγαλώνουμε, αναπτυσσόμαστε μέσα σε μια οικογένεια. Mαθαίνουμε εκεί, τρόπους να επικοινωνήσουμε, να εκφραστούμε, να διαχειριστούμε καταστάσεις. Ακούμε… τον μπαμπά, την μαμά, μεγαλύτερα αδέρφια (κλπ), ακούμε τις δικές τους φωνές να επιλέγουν, να συμβουλεύουν, να διεκδικούν, να συγκρούονται, να αγαπιούνται, να διασκεδάζουν, να λυπούνται, γενικά να πορεύονται στη ζωή τους. Ακούμε, διάφορα από τα παρακάτω …
«οι άντρες δεν κλαίνε, πρέπει να έχεις τα πράγματά σου τακτοποιημένα, το κάνει για το καλό σου, δεν μ’ αγαπάει, πρόσεξε τι θα πει ο κόσμος, να μη σε νοιάζει εσένα τι κάνει ο άλλος, τον εαυτό σου να κοιτάς, πρέπει να σπουδάσεις, πρόσεχε μην πέσεις, είσαι τεμπέλης, μια ζωή θυσιάζομαι για σένα, αν δεν κάνεις λεφτά είσαι άχρηστος, τι τα θέλεις τα ταξίδια, να μου τα λες όλα, κανένας άλλος δεν θα σε άντεχε, εγώ έναν άντρα παντρεύτηκα» κι άλλα πολλά και διαφορετικά…
Ενηλικιωνόμαστε και προσπαθούμε να αυτονομηθούμε, να φτιάξουμε την δική μας ξεχωριστή ζωή. Ανοίγουμε νέους δικούς μας δρόμους, κάνουμε επιλογές, προσπαθούμε.
Πολλές φορές όταν θέλουμε να κάνουμε μια επιλογή, μας αναστατώνουν πολλές φωνές, φωνές που τις έχουμε εσωτερικεύσει. Έρχεται η σύγχυση. Μια καλή ερώτηση που μπορούμε να κάνουμε είναι: που το άκουσα αυτό, από ποιον, είναι κάποιου άλλου, ή δικό μου?
Πχ: - τα Χριστούγεννα, όλη η οικογένεια πρέπει να είμαι μαζεμένη (φωνή κάποιου σημαντικού άλλου), - θέλω να πάω φέτος τα Χριστούγεννα στο εξωτερικό (φωνή δικιά μου)…αλλά δεν μπορώ γιατί ….( έρχονται και άλλες φωνές)…
Συγκρούονται οι φωνές και μας αναστατώνουν. Ερώτηση: ποιος το έχει πει αυτό το πρέπει?, είναι λειτουργικό στο τώρα μου?, ποια η δικιά μου επιθυμία?
Άρα, ψάχνω μέχρι να βρω την δική μου φωνή- επιθυμία για να χαράξω την δική μου πορεία ζωής, αυτόνομος και διαφορετικός.
49 σχόλια:
Ελευθερία,καλησπέρα,είναι το λιγότερο που μπορείς να πάθεις αν οι άλλες φωνές και συγκρούσεις περιορίζονται στις επιλογές χριστουγενιάτικες επιλογές.Οταν όμως ανακαλύπτεις οτι ολόκληρα συστήματα αξιών ,με τα οποία σου μπουκώσανε τα μυαλα,ήταν μπαρούφες τι γίνεται;΄Η έχεις τη ...μαγκιά να τα απορρίψεις,οπότε λυτρώνεσαι, ή παραδίνεσαι και τέλος!
τα χριστούγεννα είναι ένα απλό παράδειγμα για να γίνει κατανοητό αυτό που θέλω να πω, και εσύ πράγματι το κατάλαβες...εκεί γίνεται η επαναδιαπραγμάτευση..και η λύτρωση, όπως λες vad..
Συνήθως οι περισσότεροι από εμάς αφήνουν τον ποτάμι να τους συμπαρασύρει. Είναι μια ολόκληρη κοινωνία δομημένη πάνω σε αυτά τα πρότυπα, κι αν πας να διαταράξεις τις ισορροπίες, μπορεί και να βρεθείς εκτός. Πάντως το εκτός, μετά από 7 χρόνια ζωής με τα πρέπει των άλλων, δεν το αλλάζω με τίποτα. Τώρα είμαι εγώ έτσι όπως θέλω εγώ, τότε ήμουν εγώ έτσι όπως νόμιζα ότι με ήθελα εγώ.
Υ.Γ. Τώρα κάνω πράγματα ενταγμένα στη λογική του συνόλου, αλλά από επιλογή. Συνειδητά. Μπορεί τα Χριστούγεννα να κάνω αυτό που λένε όλοι, όχι όμως γιατί μου το επιβάλλουν, αλλά γιατί το επιλέγω.
χαιρετίσματα στη Λευκάδα...
Υ.Γ. Μου αρέσει ο τρόπος που διαχειρίζεσαι τη θεματολογία σου...
Ελευθερία!
Καλώς σε βρίσκω!
Αναλυτικά, μεθοδικά, και κατανοητά τα όσα γράφεις..
Στην πράξη βέβαια είναι δύσκολο να σπάζεις τα δίχτυα
που σου απλώνει η ζωή σε κάθε στιγμή..
Οι άνθρωποι κατά το πλείστον είναι μπλοκαρισμένοι..
Καλή σου μέρα!
Όμορφα να περνάς στην αγαπημένη μου Λευκάδα!
Κάνει αυτές τις φωνές να τις ακούμε?
αχ κι είναι τόσες αυτές οι φωνές καμιά φορά που προσπαθώντας να τις κάνουμε να σωπάσουν, σβήνουμε και τη μικρή...την αχνή...τη δική μας...
φιλιά βρόχινα...
Καλησπερες πολλες!!
Νομιζω πως εδω και κανα χρονο περιπου εχω καταφερει να ξεχωριζω αυτες τις φωνες τις περοσσοτερες φορες τουλαχιστον!!
ΥΓ: το μπλογκ ειναι πολύ ενδιαφερον!!Καλη συνεχεια του ευχομαι!!
Καλησπέρα και καλώς σε βρίσκω!
Είναι σπάνιο επίτευγμα σήμερα ν' ακολουθήσεις τον τρόπο ζωής που σ' εκφράζει και να μην βαλτώσεις σε κλισαριμένες καταστάσεις που θα σε οδηγήσουν στην εικονική ευτυχία αλλά και στον πνευματικό θάνατο...
Είναι τέχνη το να ισορροπείς ανάμεσα στο "θέλω" και το "πρέπει" και να ελίσσεσαι θερίζοντας μόνο καρπούς...
Ελευθερία, πολλές φορές μου μοιάζω παπαγάλος.
Δεν είναι μόνο οι γονείς που ζούν και εκπορεύονται από το δικό μου στόμα...
Αναπαράγω ιδέες, απόψεις άλλων. Ψάχνω να βρώ κάτι δικό μου, ατόφιο και ειλικρινά ακόμη και εάν νομίσω ότι το βρήκα ξαναψάχνω μήπως πάλι παπαγαλίζω.
Είναι βάσανο αυτό.
Ξαφνικά παύεις να μιλάς. Ανακαλύπτεις και ότι αυτού του είδους η παπαγαλία μπορεί να γίνει ακόμη και μοχλός πίεσης για τον άλλο σε συναισθηματικό επίπεδο. Ανήθικο το λές, όμως το κάνεις.
Με ενοχή.
Πως αλήθεια μπορεί κάποιος να απογραμματιστεί από ότι έχει εγγραφεί στον εγγέφαλό του?
Εάν αμφισβητεί ακόμη και την προσωπική του φωνή?
Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις :)
Η ζωή μας τραβιέται ...
από ένα σωρό σχοινιά.
Από τόσα "ίσως" και τόσα "πρέπει".
Σπίτι, σχολείο, θρησκεία, κοινωνία,
γειτονιά, δουλειά, ομάδα, κόμμα ...
Ισσοροπούμε σχοινοβάτες και γύρω κενό.
Που να πας και τι ν' αφήσεις ...
Κρίνουμε και κρινόμαστε για όλα.
Όμως απ' όλες μας τις επιλογές
διαμορφώνουμε την προσωπικότητά μας.
Πληρώνουμε το λογαριασμό μας ...
καλησπέρα σε όλους μας!!!πραγματικά γράφετε θαυμάσια σχόλια και χαίρομαι που γράφουμε όλοι μαζί το ψυχοδρόμιο...
ένα καλωσόρισμα δίνω στους νέους μας και να πω, ορμώμενη από το γελαστό απόγευμα, ότι είναι τέχνη το να ζεις σήμερα..
Καλησπέρα Ελευθερία,
Είναι κάποια πράγματα που ανεξάρτητα του ποιος και πότε μας τα έμαθε, τελικά έχουν γίνει ένα με εμάς και κομάτι του εαυτού μας συνειδητά ή όχι.
Νομίζω ότι δεν μπορούμε να τα αναλύουμε όλα και πρέπει να είμαστε συμφιλιωμένοι με τον εαυτό μας, ασκώντας παράλληλα την αυτοκριτική μας και προσπαθώντας να βελτιωνόμαστε.
Κάποιες μικρές σκέψεις, γιατί το θέμα προφανώς είναι ανεξάντλητο...
Αυτονοητο ειναι οτι μεγαλωνοντας εχουμε αποθηκευσει στην μνημη μας σκεψεις,βιωματα,απο το οικογενειακο αλλα και το ευρυτερο κοινωνικο περιγυρο,το θεμα ειναι να εχουμε αποκτησει την ωριμοτητα και την αυτογνωσια,ωστε να επιλεγουμε τελικα για την ζωη μας,αυτο που θελουμε εμεις κι οχι αυτο που θα ηθελαν για εμας οι αλλοι.
Καλησπερα και απο δω
Με μεγάλη μου χαρά βλέπω οτι υπάρχει
εδω ενας τόπος...για σκέψη
Πόσο αρνητικά όλοι μας έχουμε επηρεαστεί απο το περιβάλλον μας...πόσο δικά μας ειναι αυτά που θεωρούμε δικά μας?
Εγω σκύβω μέσα μου και ακουω την φωνή
Την δίκη μου φωνή και κάνω οτι αυτή μου λέει κάθε φορά.
Οταν ακούσουμε την δίκη μας φωνή τότε αυτο που ακούμε (η θέλουμε) ειναι δικό μας
καλό απόγευμα
τσίου!!!!
εγω πιστευω οτι η ψυχη δεν θα μπορεσει να εξισσοροπησει ποτε με την φωνη μας ..παντα άλλα θα θελουμε και αλλα θα κανουμε γιατι ποτε κανεις δεν μας εμαθε για την εσωτερικη πανεμορφη μοναξια η οποια ειναι η πηγη της ελευθεριας μας
καλησπερα
το δυσκολοτερο σημειο ειναι όταν αισθάνεσαι ότι μια πρωτογνωρη εμπειρία την έχεις ξαναζήσει........
η δυνατότερη φωνή θα νικήσει..ας βάλουμε όλη μας τη δύναμη κι ας φωνάξουμε τα θέλω μας..
Το να τις ακούς, δεν έπεται ότι θα πράξεις κι ότι λένε
Το να μην ακούς όμως, έπεται ότι ίσως πράξεις λάθος
Θέλει για αρχή μια απλή ζυγαριά
κι όταν φτάσεις να πάρεις μια ακριβείας ,τότε ξέρεις πλέον καλά τι ακούς και τι πράττεις
Καλησπέρα, πολύ ενδιαφέρον blog
παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη διεργασία που εξελίσσεται αυτές τις μέρες στα σχόλια και εκπλήσσομαι ευχάριστα!
μιλάτε για φωνές που υπαγορεύεουν πρότυπα και συστήματα αξιών, που γίνονται δίχτυα στα οποία μπλέκουμε ή σχοινιά που μας τραβάνε, μας κάνουν να βαλτώνουμε, να μπλοκάρουμε, να χάνουμε τη φωνή μας..
και παράλληλα προτείνετε να ακούμε τα θέλω μας, τη δική μας φωνή, να κάνουμε τις επιλογές μας και να αναλαμβάνουμε την ευθύνη μας, να ελισσόμαστε με σκοπό την ισορροπία..
περιγράφετε μια διεργασία που - όπως οι ίδιοι λέτε - απαιτεί αυτοκριτική, υπευθυνότητα, ωριμότητα, αυτογνωσία, απαιτεί να στραφεί κανείς στον εαυτό του, να ακουμπήσει την εσωτερική μοναξιά του (που ίσως να είναι κι όμορφη) και παράλληλα να ακούει όλες τις φωνές του, να είναι ενήμερος για την ύπαρξή τους..
παραμένω εντυπωσιασμένος για το πόσο όμορφα δένουν τα λόγια σας μεταξύ τους - τα λέτε όλα εσείς οι ίδιοι και χαίρομαι για αυτό!
καλησπέρα σε όλους!
Καλησπέρα! Χαίρομαι που βρεθήκαμε μέσω των blog!
Θα συμφωνήσω σχεδόν με όλους, ο καθένας έχει σωστές προσωπικές απόψεις για ένα θέμα που είναι αρκετά πολύπλευρο. Διάβασα κάπου ένα ρητό, δυστυχώς δε θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά το "ρίχνω" εδώ (οι φωνές μπορούν να λένε ό,τι θέλουν κι εσύ μπορείς να ακούς επιλεκτικά!).
"Μην αφήσεις το κύμα να σε βγάλει όπου θέλει.
Δες πώς κινείται και χάραξε τη δική σου πορεία."
Καλησπέρα σας, Ελευθερία και Αποστόλη. Πολύ ωραία αυτά που γράφετε. Συνεχίστε...
Καλημέρα και καλή εβδομάδα (έστω και με λίγη καθυστέρηση).
Εύγε, για το θαυμάσιο blog σας και την όλη προσπάθεια για μια κατανοητή παρουσίαση των επιστημονικών σας γνώσεων.
Αξιέπαινη προσπάθεια και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας σε τόσο ευαίσθητα θέματα, που άπτονται του ψυχισμού μας...
Τώρα, στη συγκεκριμένη ανάρτηση...όλο το βάρος, νομίζω ότι υπάρχει στην τελευταία παράγραφο. Στο βασανιστικό συμπέρασμα(;)...
Και το ερώτημα πλανάται εδώ και χρόνια, αν τελικά μπορούμε να ξεφύγουμε από τον Άλλο!...
Όπως γνωρίζεις καλύτερα, οι Φροϋδικοί και ιδιαίτερα οι Λακανιστές θεωρούν ότι μια τέτοια προσπάθεια είναι μάταια...
"Οι επιθυμίες μας, είναι η επιθυμίες του Άλλου"...
Προσωπικά, δεν γνωρίζω...δεν είμαι ειδικός, απλά λίγο ενημερωμένος (βιβλιογραφικά) και αρκετά υποψιασμένος (βιωματικά).
Το μόνο σιγουρο είναι ότι πορευόμαστε, προσπαθώντας να γνωρίσουμε λίγο περισσότερο τον εαυτό μας.
Και αυτό είναι που έχει το μεγάλο ενδιαφέρον και αξία.
Και μερικές φορές, κατακτώντας τα "θέλω" μας, εμφανίζεται ο επόμενος "εχθρός": οι ενοχές! Εκεί κι' αν είναι δύσκολη η μάχη!
Κουβαλάμε το "βαλιτσάκι" μας λοιπόν.. Η φράση δεν είναι δική μου. Όλοι ξεκινάμε με ένα βαλιτσάκι, η ανάλυση και συνειδητοποίηση όμως, μπορεί να μας απαλλάξει από αρκετές περιττές αποσκευές..
Το πιο βασικό, νιώθω, για τον άνθρωπο, είναι να μάθει να αγαπά. Να μοιράζεται.. όχι να θυσιάζεται. Να αγαπά τον εαυτό του όπως τους άλλους, και τους άλλους σα τον εαυτό του. Επειδή έχει κατανοήσει, πως αυτός και οι άλλοι είναι ένα, αν και διαφορετικοί..
Καλημέρα!
Καλημέρα όλη μέρα!!
Έχω μεγαλώσει στην γειτονική σου Πρέβεζα και έχω διαπιστώσει ότι οι φωνές που μένουν μέσα μας είναι πιο δυνατές όταν έχουν εσωτερικευτεί σε τόσο μικρές κοινωνίες, που τα στερεότυπα είναι ακόμα πιο ισχυρά απο ότι στις μεγάλες, ανώνυμες πόλεις. Συμφωννω με τον/την vad, ότι πρέπει το άτομο να ξεωρίσει τα θέλω του και τα πιστεύω του, τις ανάγκες του και τις επιθυμίες του και να πάψει να είναι απλό φερέφωνο. Δύσκολο, αλλά αυτό είναι και το βήμα στην εσωτερική δύναμη.
Φιλάκια πολλά!!
Καλησπέρα και από μένα :)
Καλές και οι φωνές των άλλων (να τις ακούμε άσχετα αν θα τις ακολουθήσουμε) αλλά πρώτα απ' όλα πρέπει να ακούσουμε τις δικές μας φωνές και τις επιθυμίες μας διότι χάνεται ένα πολύ βασικό στοιχείο που είναι ο αυθορμητισμός..
Είναι αρκετά πιο εύκολο να ακούσουμε τις φωνές των άλλων. Το δύσκολο είναι να ακούσουμε την δικιά μας φωνή. Χρειάζεται πολύ καλή αυτογνωσία κατι που δεν βλέπω συχνά στους άλλους.
Βλέπω ανθρώπους που ακούνε φωνές (σωστές, κρίνω κατά τ' άλλα) και φτιάχνουν ένα αστραφτερό "περιτύλιγμα" γύρω τους σαν αύρα αλλά το περιεχόμενο (η ουσία δηλαδή) ..δεν είναι δικό τους.
Και αναρωτιόμουν κάποτε, τι είναι προτιμότερο, να κάνει το (φαινομενικά σωστό) και να είναι Άλλος ή να κάνει το κεφαλιού του και να είναι.. Αυτός που είναι και γνήσιος 100%;
Πλέον δεν αναρωτιέμαι βέβαια και δεν έχω μετανιώσει για την επιλογή μου. Έχω μετανιώσει που δεν ακολούθησα την τακτική που ακολουθώ, νωρίτερα.
Όχι βέβαια ότι δεν υπήρχαν παρατράγουδα αλλά όσο Ζει κανείς μαθαίνει :)
Θα κλείσω με το μοτό μου που χρησιμοποιώ και στο blog.
"Καλύτερα να ζεις όπως σκέφτεσαι παρά να σκέφτεσαι όπως ζεις"
Ευχαριστώ για τον χώρο και συγχαρητήρια για την πολύ καλή δουλειά και στους δυο σας Ελευθερία και Απόστόλη :)
Καλημέρα Ελευθερία και καλώς σε βρήκα.
Μεγαλώνουμε δυστυχώς με τα αποθημένα και τα πιστεύω των μεγαλυτέρων μας.
Έτσι αρχίζει και μετά την ακούς κανονικά Χα αστειέυομαι η μήπως όχι? Ψάχνω λές για να βρώ Μμμμ τι καλά. Το "ερμηνεύω" η νοηματοδοτώ" τι σου λένε?...
Καλησπέρα.
Το θέμα που ανοίγετε μου κάνει εκτός των άλλων και πολύ "ελληνικό". Μια και δυό ολόκληρες γενιές που μεγαλώνουν με άλλων "θέλω". Αλλά κι όμως, αν δεν τα ακολουθήσουν φέρονται ενοχικά και τελικά ίσως και να είναι χειρότερα. Νομίζω πως όλοι γνωρίζουμε ποίου "θέλω" ακολουθούμε κι εξυπηρετούμε. Μερικοί όμως τα έχουν κάνει τόσο δικά τους ώστε να βιώνουν την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα μακρυά από αυτά. Δεν ξέρω αν είναι διαχωρισμένα τα δικά μου "θέλω", η δική μου φωνή από τα "θέλω" των άλλων και την παρουσία τους στη ζωή μας. Και δεν ξερω αν ακολουθώντας μόνο τη δική σου φωνή (αν τη βρεις) μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο. Κάποιους ναι, προφανώς και κάποιους όχι, κι όταν προσπαθήσεις να τους αποκόψεις από τις "άλλες" φωνές, χάνονται και μάλλον κακό τους κάνεις. Κάποιοι λειτουργούν καλυτερα όταν βάζουν τους δικούς τους κανόνες, άλλοι παίζουν καλύτερα σε παιχνίδια που τα έχουν στήσει άλλοι. Το να δημιουργήσεις τα δικά σου δεδομένα θέλει κότσια και κόπο και δεν τα έχουν όλοι...
Ενδιαφέροντα τα θέματά σας.
Καλό βράδυ και καλό Σαββατοκύριακο.
ego ekena mia zoi auto pou i8elan alloi..pote den einai omos arga...to teleutaio xrono allaxe auto teleios kai vazo pleon tis dikes mou epi8imies se proteraiotita...kalimera!!!
Το πρέπει των Χριστουγέννων και το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι το ίδιο πράγμα;
Πολύ όμορφο μπλοκ!
Με ενδιαφέρον.
Καλησπέρα σας
Ελευθερία, καλημέρα!
Πριν προβώ σε οποιονδήποτε σχολιασμό, διάβασα 2-3 αναρτήσεις του ιστολογίου, το οποίο βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον ως προς την θεματολογία του, δεδομένου μάλιστα ότι γράφεται και από ειδικούς. Τα συγχαρητήριά μου, λοιπόν, και τις ευχαριστίες μου!
Στο προκείμενο θέμα: Σίγουρα είναι σημαντικό, και κατά την άποψή μου, να αυτονομηθούμε από τους άλλους, χωρίς όμως και να ξεχνάμε πως είμαστε όντα κοινωνικά. Δεν νομίζω πως είναι προς όφελος οποιουδήποτε, αλλά και του ίδιου μας του εαυτού, να καταργήσουμε όλα τα "πρέπει" και να κρατήσουμε όλα τα "θέλω"...
Εξάλλου, πολλές φορές, έχει σημασία, νομίζω, πως θέτουμε τα θέματα στον ίδιο μας τον εαυτό (Συχνά είναι και θέμα εξυπνάδας): Αυτό που εμφανίζεται ως "πρέπει" μπορεί εύκολα (ή δύσκολα;...) να πάρει τη μορφή ενός "θέλω". Δεν νομίζω πως χρειάζεται να καταφύγω και σε παραδείγματα, έτσι δεν είναι;
Και πάλι την καλημέρα μου!
Οι φωνές των άλλων από το ένα αυτί μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν!Οπότε πολλές φορές κλείνω το ένα αυτί για να μη βγουν και να νοιαστώ και για τους αλλους, αλλά τότε αρχίζω και νιώθω πιεσμένη!Πρέπει το εν και πρέπει το άλλο!Οπότε ακολούθησε ο μυστικό μου!Μην κλείνεις ποτέ το αυτί σου!Χαχα!Την κουλησπέρα μου!
περασα να σας αφησω την ακλη μου διαθεσηηηηηηηηηηηηηηη χωρις λογο
απλα ειμαι χαζοχαρουμενο :)
Και για φαντάσου εκεί που νομίζεις πως έχεις χαράξει τη δική σου πορεία κι έχεις για οδηγό τη δική σου φωνή ξαφνικά ν'ακούς να βγαίνουν απ'τα χίλια σου εκείνες οι άλλες φωνές..Καλό είναι βέβαια να το αναγνωρίζεις αμέσως και να το κόβεις..μα μπορεί να συμβεί γιατί όπως λες είναι όλα μέσα σου μπλεγμένα, βιώματα, φωνές, εικόνες..
γεια σου Ελευθερία:)
καιρό προσπαθώ να βρω λίγο χρόνο να σε μελετήσω αλλά δεν τα έχω καταφέρει.... απ΄την άλλη έχω κάποια αναστολή με τους ψυχολόγους όχι λόγω επιφυλακτικότητας, αλλά επειδή ακριβώς αναγνωρίζω πόσο πολύ σας έχουμε οι περισσότεροι ανάγκη...
χθες στα πλαίσια ενός άσχετου επιχειρησιακού σεμιναρίου, συμμετείχα σε ένα group therapy καταπολέμησης άγχους σε επαγγελματικούς χώρους....
κάποια στιγμή την ώρα της ευρήτερης συζήτησης θίξαμε το θέμα που αναφέρεις... την εσωτερίκευση και παγιοποίηση φωνών και πρέπει, που οικεία μας πρόσωπα έχουν κατά καιρούς εξωτερικεύσει στην διάρκεια της ζωής μας , και πόσο αυτές (επιτρέπουμε να) επιρρεάζουν την συμπεριφορά μας και τα πραγματικά μας θέλω...
Είναι μεγάλο θέμα, κάποια πράγματα μας στοιχειώνουν όλη μας τη ζωή ή τουλάχιστον μεγάλο μέρος της και αναλλώνουμε τεράστια ενέργεια και αποθέματα χρονου να απαλλαγούμε .... αρκεί όταν τα καταφέρνουμε να μην είναι πολύ αργά να ζήσουμε πραγματικά....
καλή νύχτα και καλή συνέχεια
Καλώς ήρθα κι εγώ εδώ! Και καλώς σας βρήκα:)Γενικώς με τα 'πρέπει' έκανα τις επαναστάσεις μου. Ακολουθώ αυτά που θέλω και με εκφράζουν. Απόλυτη ελευθερία κινήσεων δεν μπορώ να έχω, λόγω παιδιών και οικογένειας... υποχρεώσεων κτλ. Όμως αυτά τις φωνές και τα πρέπει , έχω αποδιώξει πολλά, τα βαρέθηκα. Με κουράσαν. Δεν μπορώ να πω πως λυτρώνεσαι απόλυτα από τα πάντα. Δεν νομίζω πως είναι εντελώς εφικτό. Εκτός κι αν κάνεις την επιλογή πως δεν θα σε πειράξει γι αυτούς που θα πληγώσεις. Και μάλλον εκεί είμαι συναισθηματική και ευαίσθητη. Ας είναι όμως...
Τέλος τα σμιλευμένα μπουκαλάκια που νόμιζαν πως φτιάχτηκαν για να φιλοξενήσουν κορμιά και ψυχές στο δικό τους 'όμορφο' κόσμο. Έχουμε το δικαίωμα της επιλογής της ζωής μας. Ας έχουμε και την ίδια την επιλογή.
Καλό απόγευμα!
το κακό δεν είναι τα Χριστούγεννα...
εδώ ούτε την 1η Μάη δεν διαχειρίζονται... χαχα
Φρονώ ότι παρθενογενέσεις δεν γίνονται σήμερα. Άρα το να ψάξεις να βρείς την δικιά σου φωνή είναι κάπως άτοπο. Για μένα πιο σημαντικό είναι να δεις ποιός είσαι και να ταιριάξεις τις καινούριες φωνές με τις πιο παλιές ώστε να δεις με ποιούς τρόπους συνδέσεως φωνών αλλά και με ποιές καλύτερες παραχωρήσεις θα κάνεις αυτό που θα σε ευχαριστήσει καλύτερα.
Καλώς σας βρήκα.
καλημέρα!δύσκολο θέμα να διαχωριστούμε και να βρούμε τις φωνές που θέλουμε...καθώς ξεφύλλιζα ένα βιβλίο, με τον νου μου συνέχεια στις εσωτερικευμένες μας φωνές βρήκα και θέλω να σας το μεταφέρω κάτι που είχε πει ο Κάρλ Ρότζερς: ΄΄...για να είμαστε υγιείς, πρέπει να βρούμε και να αγαπήσουμε τον μοναδικό εαυτό μας, να μην είμαστε η ηχώ των άλλων...΄΄. Καλή δουλειά, λοιπόν!
Την καλησπέρα μου...
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
Eλευθερια καλως σε βρισκω και πραγματικα χαιρομαι που σε βρισκω.
Εχεις διαλεξει ενα επαγγελμα που μ αρεσει υπερβολικα.
Εξ αιτιας του οτι δεν μπορεσα ν ακολουθησω την επιστημη σου που την λατρευα απο εφηβη ,εκανα συνεχως φιλους που ηταν γιατροι νευρολογοι,ψυχιατροι,ψυχολογοι,κοινωνικοι λειτουργοι,εχω ακομη και μια πολυ καλη φιλη νευροχειρουργο εγκεφαλου στο εξωτερικο.Με γοητευει παρα πολυ το εσωτερικο μας μερος.Εχω διαβασει παρα πολλα βιβλια ...εξειδικευμενα και επιστημονικα πανω στο αντικειμενο αυτο ...αυτο, την ψυχη ,τις σκεψεις,τους εαυτους που κουβαλαμε,τον τροπο που εκφραζομαστε,τον τροπο που μπορει μια λεξη ενος και μονο ανθρωπου να μας οδηγησει καπου,τους ρολους των γονιων ,των φιλων,των παιδιων κλπ κλπ.,τις συμπεριφορες...
Δεν θελω να συγκρατησω τον εαυτο μου και να μην σου εκφρασω τον θαυμασμο μου γι αυτο που κανεις.
Δεν ξερω εσυ πως αισθανεσαι-πιστευω οτι αισθανεσαι ΚΑΛΑ μ αυτο,πρεπει ναναι πολυ ενδιαφερον .Ισως κι εξαιρετικα κουραστικο πολλες φορες αλλα αξιζει τον κοπο πιστευω αυτη η κουραση αφου εισαι ενα μονιμο παρε δωσε με ανθρωπους που σου ακουμπουν την ψυχη τους.
Θα ηθελα να σου γραψω και ιδιαιτερως αν μου επιτρεπεις.
Θα μου πεις εσυ αν θελεις.
Τωρα για το σημερινο σου θεμα θελω να πω οτι προσωπικα ταλανιστικα στα νιατα μου απο πολλα τετοια «πρεπει».Μετα τα 32 μου ομως επαψα να ακουω «τις φωνες »...ηταν δυσκολο στην αρχη αλλα το κατορθωσα κι ειμαι πολυ υπερηφανη για τον εαυτο μου ,που το εκανα ηιατι απο κει και περα ηρεμησα.Μπορει να δυσαρεστησα στην αρχη καποιους αλλα ηταν μονο στην αρχη.Μετα το συνηθισαν και το αποδεχτηκαν.Δεν σου κρυβω οτι δεν ειχα και καμμια ιδιαιτερη πρεμουρα να το αποδεχτουν δηλαδη...αλλα ενταξυ νοιαζομουν λιγακι για τους πολυ κοντινους μου ανθρωπους.
Μετα καταλαβαν γι αυτους οτι ειναι καλυτερα ναμαι ευτυχισμενη και χαρουμενη και μακρια ...παρα υποχρεωμενη και καταναγκασμενη να κανω καποια πραγματα,χωρις να τα ευχαριστιεμαι.
Θα σου ερχομαι συχνα
ελπιζω να μην κανω καταχρηση του χωρου εδω αλλα βάζεις θεματα με ζουμι ...οποτε...
την καλησπερα μου κι ευχαριστω
faraona μου σ ευχαριστώ για τα τόσο θερμά σου λόγια..η δουλειά μου είναι υπέροχη και μοναδική, έχει όμως πολύ κόπο..συνεχή δουλειά με τον εαυτό, συνεχή εκπαίδευση και διαφοροποίηση..κι άλλα πολλά...
(είσαι ελεύθερη να με ''ενοχλείς'', όπως προτιμάς)
τα φιλιά μου
Kaino xarti pou grafoun alloi tis euxes tous einai oi skepseis mas. Emeis po'te tha grapsoume tis dikes mas se auto ??
Το ιδανικότερο είναι να τις ακούς όλες, να τις σταθμίζεις και να μπορείς να ισορροπείς ανάμεσα στις φωνές των άλλων και στις δικές σου.
Χρειάζεται όμως σθένος, καθαρό μυαλό και σταθερότητα χαρακτήρα.:-)
Αυτό το "πρόσεξε τί θα πει ο κόσμος", με τα χρόνια μετατράπηκε "προσέχω την δημόσια εικόνα μου"... Τα "πρέπει" του τότε μετατρέπονται και θωρακίζουν το σήμερα με γνώση. Τα χρειαζόμασταν γιατί τώρα ξέρουμε να φυλαγόμαστε και να προσταρευόμαστε... Αυτόνομοι πια αποκτήσαμε την δική μας φωνή, τα "κουτάβια" του χτες.
Ωραίο άρθρο.
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου