29.3.10

ας μυρίσουμε άνοιξη και τέχνη.../αντί πασχαλινών ευχών

περίληψη παρουσίασης στην εκδήλωση Τέχνη & παιδί

Τέχνη είναι μια διαδικασία μέσω της οποίας διερευνούμε το εσωτερικό και το εξωτερικό μας περιβάλλον (Κ. Σμώλ, 1983). Άρα, η τέχνη αποτελεί ένα κύριο βοηθητικό μέσο στην γνωριμία με τον εαυτό μας και το περιβάλλον μας.
Ο Maslow, αμερικάνος ψυχολόγος και ιδρυτής της Ανθρωπιστικής ψυχολογίας ιεράρχησε τις ανάγκες που έχει κάθε άνθρωπος. Στην βάση της ιεραρχίας βρίσκονται οι βιολογικές ανάγκες (τροφή, ύπνος κοκ), στην συνέχεια οι ανάγκες ασφάλειας, κατοχής & αγάπης, οι ανάγκες εκτίμησης και τέλος στην κορυφή οι ανάγκες για αυτοπραγμάτωση. Βασικό για την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών είναι να καλύπτονται αυτές οι ανάγκες. Η Τέχνη, όταν έχουν εξασφαλιστεί οι βασικές ανάγκες, δρα συμπληρωματικά και ενισχυτικά στην εκπλήρωση των υπολοίπων.
Το παιδί διανύει την αναπτυξιακή φάση ζωής, όπου αρχίζει να κατανοεί τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του. Το σημερινό σχολείο του καλλιεργεί την σκέψη, την λογική και την έτοιμη γνώση, παραμερίζοντας εντελώς τις λειτουργίες που λαμβάνουν χώρα από το κεφάλι και κάτω. Και έτσι το κάθε παιδί είναι ‘ό,τι ξέρει’, με τρομακτικές συνέπειες για την ενήλικη εξέλιξή του. Επομένως η ενασχόληση του παιδιού με οιαδήποτε μορφή τέχνης κρίνεται αναγκαία σήμερα, παρά ποτέ. Συγκεκριμένα το παιδί, μέσω της τέχνης, όπως έλεγε ο ζωγράφος W. Kadinsky μπορεί να φτάσει τον εσωτερικό ήχο των πραγμάτων. Κινείται συγκινησιακά και εκφράζει τα συναισθήματά του. Γνωρίζει και αυξάνει την αυτοεκτίμησή του .Αρχίζει να ασκείται στον κόπο και στην πραγμάτωση ενός σκοπού. Επικοινωνεί όχι μόνο με λέξεις, συναλλάσσεται και φτιάχνει σχέσεις. Εμπλουτίζει από ποικίλα ερεθίσματα και μαθαίνει να συνθέτει, να δημιουργεί. Στην ουσία αποκτά δεξιότητες που είναι σημαντικά εργαλεία για την ενήλικη ζωή του.
Η τέχνη είναι στην ζωή μας και δεν θα μπορούσε να μην συνδράμει την επιστήμη της ψυχολογίας. Οι μορφές ψυχοθεραπείας, που έχουν ως βασικό εργαλείο την τέχνη είναι η μουσικοθεραπεία( μουσική ακρόαση/ μουσικός αυτοσχεδιασμός), η χοροθεραπεία (κίνηση σώματος/ χορός), η εικαστική θεραπεία (ζωγραφική), η δραματοθεραπεία ( παίξιμο ρόλων, ψυχόδραμα, παραμύθια, μύθοι κλπ) και χρησιμοποιούνται για κάθε είδος προβλήματα ή διαταραχές σε παιδιά και ενήλικες. Επίσης, η ζωγραφική αξιοποιείται ως διαγνωστικό εργαλείο στην αξιολόγηση της προσωπικότητας παιδιών & ενηλίκων.
Ας ανακαλύψουμε λοιπόν, με προσωπική ευθύνη, τι θέση δίνουμε στην τέχνη μέσα στην ζωή και την καθημερινότητά μας και ας μάθουμε και τα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο.

1 σχόλιο:

Spyros Vlahos είπε...

Παρ' όλο που το παραπάνω είναι ρήση κάποιου ειδήμονα, επιμένω να πιστεύω ότι η Τέχνη είναι "δεκανίκι".
Ειδικά αυτές τις εποχές που τα βασικά ζητούμενα είναι, εντέλει, η διατροφή κι η ασφάλεια.