20.8.08

ας "ενημερωθούμε"..

Όντως, η αλλαγή είναι ωραία υπόθεση. Και δύσκολη και χρονοβόρα, ενίοτε.
Τι προηγείται της αλλαγής, όμως; Τι είναι αυτό που μας δίνει το κίνητρο και τη δύναμη για να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε;
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι συνήθως αλλάζουμε με αφορμή τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Όταν η επικοινωνία δεν είναι επιφανειακή, βλέπουμε τις συμπεριφορές μας μέσα από τον άλλον και καταλαβαίνουμε πόσο είναι ή δεν είναι λειτουργικές.
Το πρώτο βήμα, σε κάθε περίπτωση, πριν την αλλαγή είναι να καταλάβουμε πώς συμπεριφερόμαστε, πώς αντιδράμε στα ερεθίσματα. Και γιατί. Ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους, ο τρόπος που απαντάμε σε οποιοδήποτε ερέθισμα έχουν εγκατασταθεί μέσα μας στο πέρασμα του χρόνου χωρίς απαραίτητα να το έχουμε καταλάβει. Το ζητούμενο, επομένως, είναι να καταφέρουμε να "βγούμε" λίγο από τον εαυτό μας, εισχωρώντας ταυτόχρονα στα άδυτά του. Αντιφατικό,ε; Γι' αυτό ίσως και δύσκολο.
Ας σκεφτούμε όμως για λίγο.. πόσο "ενήμεροι" είμαστε για τις συμπεριφορές μας; Τι κρύβει για παράδειγμα ο θυμός μου όταν εκρύγνυμαι με αφορμή μια διαφωνία μου με τον οποιονδήποτε σημαντικό μου Άλλο; Πόσο επιλέγω να εκτονωθώ και να διαφυλάξω τον εγωισμό μου και πόσο προσπαθώ να δω τι υπάρχει πίσω από τις όποιες αντιδράσεις μου; Ξέρω γιατί φωνάζω; Ακούω αυτό που νιώθω, το συναίσθημά μου; Καταλαβαίνω τα σημάδια που μου στέλνει το σώμα μου;
Όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε ψηλαφίσει πιο βαθιά, ώστε να δούμε τι κρύβεται κάτω από την όποια συμπεριφορά μας, πώς να απαιτήσουμε μετά από τους άλλους να δείξουν κατανόηση σε οποιοδήποτε αίτημά μας;
Και πολύ περισσότερο, όταν δεν έχουμε την "ενημερότητα" των συναισθημάτων και των αναγκών μας, πώς θα καταλάβουμε ότι χρειάζεται να αλλάξουμε κάτι μέσα μας για να γίνουμε πιο λειτουργικοί στις διαπροσωπικές μας σχέσεις;
Στροφή στον εαυτό, λοιπόν.. Είναι μια καλή αρχή..

25 σχόλια:

L' Aesthete Soleil είπε...

Χαιρετώ τον Απόστολο και την Ελευθερία.
Για αυτό το λόγο είναι καλό να τεστάρουμε που και που τη συναισθηματική μας νοημοσύνη. Να ερευνήσουμε τον εαυτό μας πέρα από τις διατροφικές του ανάγκες και τις σαρκικές εξαρτήσεις του εν γένει. Ωστόσο, αυτό φοβάμαι ότι μας τρομοκρατεί. Δε θέλουμε να μάθουμε πράγματα για τον εαυτό μας που ίσως ανατρέψουν τα δεδομένα μας. Φαντάζεστε τι κινδύνους εγκυμοπνεί μία ενδοσκόπηση;

Alexandros A. Voudouris είπε...

Χαιρετώ!από προσωπική εμπειρία και χωρίς να έχω ειδικές γνώσεις φυσικά μπορώ να πω ότι έχετε απόλυτο δίκαιο..το σημαντικό είναι να μπορεί κανείς να δει τον εαυτό του απ'έξω ώς δεύτερο άτομο για να μπορέσει να τον κρίνει αντικειμενικά και να βελτιωθεί!Η αλλαγή είναι σημαντική μόνο όταν είναι για το καλύτερο..

argy είπε...

Γεια σας....οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι δύσκολο πράγμα κι απαιτούν την έλλειψη εγωισμού,την αυτογνωσία και τις καλοπροαίρετες σκέψεις....θα σε επισκέπτομαι μάλλον συχνά γιατί μ' ενδιαφέρει η θεματολογία...

Εφιάλτης είπε...

Καλησπέρα και από εμένα
Εγώ πιστεύω πως οι άνθρωποι οι νέοι συγκεκριμένα έχουν γίνει εγωιστές δηλαδή ήδη έχουν κάνει μια στροφή προς τον ευατό τους, που αυτό τους κάνει να εκρυγνύονται, πιστεύω πως ακόμα δεν έχουν μάθει να αυτοσυγκρατούνται με το παραμικρό τσαντίζονται. Ίσως να κάνω και λάθος.

καλώς σας βρήκα :-)

argy είπε...

συγγνώμη,εφιάλτη,προσπαθείς να με περιγράψεις;!!!!!Πάντως και γω τσαντίζομαι εύκολα αλλά μόνο όταν μου μιλάνε ο μπαμπάς,η μαμά κι η αδερφή μου...το γιατί είναι άλλο θέμα

Ελευθερία Αραβανή είπε...

@l' aesthete soleil αυτή την καημένη την συναισθηματική νοημοσύνη που την έχουμε ξεχάσει? είναι παραμελημένη και υπο- αναπτυγμένη..δεν μάθαμε να την τρέφουμε και να της δίνουμε αξία..όλοι ασχολούνται με τα του λαιμού και άνω..και εμείς σήμερα ως ενημερωμένοι ενήλικες που κατακτήσαμε αρκετή γνώση ψάχνουμε από το λαιμό και κάτω για να δώσουμε τροφή και στο συναίσθημα..
@alx599 το να γίνω παρατηρητής του εαυτού μου πραγματικά με βοηθάει στο να αναγνωρίσω τον εαυτό μου και να προχωρήσω σε επιθυμητές αλλαγές
@ag'o καλώς ήρθες στο ψυχοδρόμιο..προπάντων την γνώση εαυτού..
@εφιάλτη η στροφή προς τον εαυτό δεν σχετίζεται με τον εγωϊσμό..αλλά μην ζητάς περισσότερα από τα νέα παιδιά πάλι κάλά που τα καταφέρνετε και προχωράτε στη ζωή σας, άλλωστε αυτό που περιγράφεις μου θυμίζει συμπεριφορές ενηλίκων..αυτό κάνουν οι νέοι της ηλικίας σου..τίποτα παραπάνω..καλώς μας ήρθες και εσύ!

UrbanTulip είπε...

Νομίζω πως το να τα βρεις με τον εαυτό σου είναι η βάση για όλες τις σχέσεις.
Και αυτό το έμαθα πρόσφατα από προσωπική εμπειρία...

Ελευθερία Αραβανή είπε...

γεια σου τουλίπα..
να είσαι ενήμερος για όσα αισθάνεσαι και να ενημερώνεις και τον άλλον για όλα αυτά..
ας βάλουμε την ενημερότητα στη ζωή μας!καλώς ήρθες!

Albus Genius είπε...

«Όντως, η αλλαγή είναι ωραία υπόθεση. Και δύσκολη και χρονοβόρα, ενίοτε.»

Η αλλαγή δεν είναι απαραίτητα καλή, αυτή είναι μια φαντασιακή κατάσταση. Η αλλαγή της Γερμανίας, σε Ναζιστική δεν ήταν «ωραία υπόθεση». Κάθε αλλαγή κρίνεται από τα στοιχεία της και από τις αξίες που έχει. Οι γενικοί ορισμοί είναι χωρίς σημασία. Αν κρίνουμε σε προσωπικό επίπεδο ένας κομπιναδόρος της γειτονιάς άλλαξε σε εγκληματία και η Αμερική απέκτησε τον Αλ Καπόνε. Αυτή δεν ήταν μια ωραία αλλαγή επίσης.

«Τι προηγείται της αλλαγής, όμως; Τι είναι αυτό που μας δίνει το κίνητρο και τη δύναμη για να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι συνήθως αλλάζουμε με αφορμή τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Όταν η επικοινωνία δεν είναι επιφανειακή, βλέπουμε τις συμπεριφορές μας μέσα από τον άλλον και καταλαβαίνουμε πόσο είναι ή δεν είναι λειτουργικές.»

Η συμπεριφορά μας δεν είναι μια δομική διαδικασία μόνο, για να κρίνουμε αν είναι λειτουργική σε σχέση με τον άλλον . Μπορεί να έχει σχέση με αξίες και ανεξάρτητα αν είναι λειτουργική ή όχι δεν θα την αλλάξουμε αν βλάπτει τις αξίες μας.

«Το πρώτο βήμα, σε κάθε περίπτωση, πριν την αλλαγή είναι να καταλάβουμε πώς συμπεριφερόμαστε, πώς αντιδράμε στα ερεθίσματα. Και γιατί.»

Τα ερεθίσματα δεν είναι σταθερά. Ο κόσμος και οι διαδικασίες του είναι μεταβαλλόμενες. ΄Αρα μάλλον θα πρέπει να εξετάσουμε τα ερεθίσματα σε σχέση με τις αρχές μας. Αλλιώς μιλάμε μόνο για μια διαδικασία προσαρμογής σε σχέση με τι? Με το χρήμα? Με κάτι άλλο?

« Ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους, ο τρόπος που απαντάμε σε οποιοδήποτε ερέθισμα έχουν εγκατασταθεί μέσα μας στο πέρασμα του χρόνου χωρίς απαραίτητα να το έχουμε καταλάβει. Το ζητούμενο, επομένως, είναι να καταφέρουμε να "βγούμε" λίγο από τον εαυτό μας, εισχωρώντας ταυτόχρονα στα άδυτά του.»

Πάλι θεωρείτε κάτι σταθερό, που η «εγκατάσταση» εντός μας η όποια θα το αντιμετωπίσει. Πάλι εδώ πρόκειται για αυτογνωσία η οποία εκτός από ένα σταθερό πυρήνα «αξίες» οι όποιες αξίες, το υπόλοιπο υφίσταται τροπή.

«Αντιφατικό,ε; Γι' αυτό ίσως και δύσκολο.»

Καθόλου πιστεύω, η προσπάθεια αυτογνωσίας οφείλει να είναι συνεχής.

«Ας σκεφτούμε όμως για λίγο.. πόσο "ενήμεροι" είμαστε για τις συμπεριφορές μας; Τι κρύβει για παράδειγμα ο θυμός μου όταν εκρύγνυμαι με αφορμή μια διαφωνία μου με τον οποιονδήποτε σημαντικό μου Άλλο; Πόσο επιλέγω να εκτονωθώ και να διαφυλάξω τον εγωισμό μου και πόσο προσπαθώ να δω τι υπάρχει πίσω από τις όποιες αντιδράσεις μου; Ξέρω γιατί φωνάζω; Ακούω αυτό που νιώθω, το συναίσθημά μου; Καταλαβαίνω τα σημάδια που μου στέλνει το σώμα μου;
Όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε ψηλαφίσει πιο βαθιά, ώστε να δούμε τι κρύβεται κάτω από την όποια συμπεριφορά μας, πώς να απαιτήσουμε μετά από τους άλλους να δείξουν κατανόηση σε οποιοδήποτε αίτημά μας;»

΄Οσο και να σας φαίνεται παράδοξο αυτό ως γενική αρχή βγάζει τους διανοητικά ασθενείς ή αυτούς που αντιμετωπίζουν ψυχικά προβλήματα έξω από τον κόσμο. Η κατάθλιψη είναι η Τρίτη σε μετρήσεις ασθένεια μην ξεχνάτε. Σαν άποψη είναι παραδεκτή μόνο ως μέρος ως γενική πρόταση απευθύνεται σε κοινωνία υγιών και απολύτως δυνατών ανθρώπων.

«Και πολύ περισσότερο, όταν δεν έχουμε την "ενημερότητα" των συναισθημάτων και των αναγκών μας, πώς θα καταλάβουμε ότι χρειάζεται να αλλάξουμε κάτι μέσα μας για να γίνουμε πιο λειτουργικοί στις διαπροσωπικές μας σχέσεις;
Στροφή στον εαυτό, λοιπόν.. Είναι μια καλή αρχή…»

Επιμένετε σε μια λειτουργικότητα στην οποία δίνεται κυρίαρχο ρόλο, γιατί εύκολα aυτή η λειτουργικότητα αποδέχεται μια κοινωνία «όπως είναι».

Ελευθερία Αραβανή είπε...

albus genious καλησπέρα!αν και αργά με βάζεις στην πρόκληση με την ωραία παρέμβασή σου να αναφέρω τα παρακάτω..
ξεκινώντας από την τελευταία παρατήρηση σου μου φαίνεται πως δεν παρατήρησες ότι η λειτουργικότητα που αναφέρεται στο post άφορά στις διαπροσωπικές σχέσεις..και στο πως μπορώ να σχετιστώ με τον άλλον - από την στιγμή που ζω σε μια κοινωνία και όχι στα βουνά μόνος μου.Δεν διακρίνω το ότι δέχομαι τα πράγματα όπως είναι και προσαρμόζομαι σε όσα μου πασάρει η κοινωνία..
Η αλλαγή που αναφέρεται στο κείμενο αφορά στον εαυτό μας(διάβασε και το post για την αλλαγή).
Πολύ ωραία έβαλες τον παράγοντα ''αξίες και αρχές του καθενός''. Σίγουρα όλοι μας έχουμε ένα αξιακό σύστημα και σύμφωνα με αυτό διάγουμε..αλλά πολλές φορές αυτές τις αξίες και αρχές τις κουβαλάμε από παλιά, ή μας τις έχουν ''φορέσει'' με αποτέλεσμα να μας δημιουργούν προβλήματα στην σημερινή ζωή μας.Εκεί έχουμε χρέος να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας και να πούμε ''τι με βοηθάει στο σήμερα? το κρατάω. τι μου δημιουργεί πρόβλημα? το πετάω''.Άλλωστε, συμφωνώ ότι ο κόσμος συνεχώς μεταβάλλεται και ρωτάω εγώ θα μείνω καθηλωμένος σε αξιες και αρχές μιας άλλης εποχής?Ως επίρρωση των παραπάνω παραθέτω αποσπασματικά τα λόγια της Χάρις Κατάκη στο βιβλίο της ''Το μωβ υγρό'':...Ολόκληρη η ανθρωπότητα στροβιλίζεται μέσα σε έναν σαρωτικό σίφουνα αστάθειας και ρευστότητας..όλα απορρίπτονται, όλα αμφισβητούνται..αβέβαιη η επόμενη στιγμή...η μόνη σταθερή κατάσταση είναι η συνεχής αλλαγή...είναι η μόνιμη κατάσταση στην οποία θα πρέπει να προσαρμοστούμε...δεν θα βρεθούμε ποτέ σε γνώριμες καταστάσεις του παρελθόντος...τα πιο πολύτιμα πιστεύω μας έχουν διασαλευτεί...σε αυτήν την φάση της αποσταθεροποίησης μείναμε χωρίς στηρίγματα, στο κενό...ψάχνοντας...αισθάνεσαι ότι το μόνο σταθερό σημείο είναι ο ίδιος σου ο εαυτός...προσβλέποντας σε ένα νέο μαζί...άλλωστε, ο τρόπος που μάθαμε να σκεπτόμαστε ήταν για έναν άλλον κόσμο, δομημένο, ιεραρχημένο, δοσμένο...
Και τελειώνοντας, προσθέτω ότι σήμερα δεν μας δίνεται τίποτα εμείς πρέπει να τα ανακαλύψουμε, να χαράξουμε την πορεία μας.

Sophia Kollia είπε...

Καλημέρα.
Πολύ σωστά το λές, το να ακούω το συναισθημά μου. Εγώ το ακούω να φωνάζει τόσο πού νομίζω ότι το ακούνε και οι άλλοι. Αλλά δυστυχώς η ευτυχώς, δεν το ακούει κανείς.
καλώς σε βρήκα.

Απόστολος Σαμπαζιώτης είπε...

καλημέρα σε όλους.. πρώτα απ'όλα χαίρομαι πολύ που στις πρώτες μέρες ζωής του το ΨυχοΔρόμιο έχει προκαλέσει τόσο ενδιαφέρον, σας ευχαριστούμε όλους για την προσοχή και τα σχόλιά σας! κι ελπίζουμε για μια καλή συνέχεια.
δεν θα απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά -μιας και το έχει ήδη κάνει η Ελευθεία. Απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας την αίσθησή μου πως σιγά σιγά άνθρωποι από διαφορετικές αφετηρίες, με διαφορετικές προσλαμβάνουσες, αλλά με κοινό (πρώτο) στόχο την επικοινωνία μαζευόμαστε για ένα εσωτερικό μεν, αλλά διαδραστικό ταξίδι.. καλή μας συνέχεια, λοιπόν!

xaos είπε...

Α είμαι πολύ τυχερή που σε βρήκα, τι καλά θα έχουμε και ψυχανάλυση!Θα σε διαβάζω.Οσο για το θέμα που αναλύεις, συμφωνώ απόλυτα αλλα νομίζω πως πρέπει να εισαι ήδη δυνατός για να κάνεις αυτό το βήμα.Αν δεν είσαι,τι γίνεται?

Ελευθερία Αραβανή είπε...

γίνεσαι χελώνα μου ...και καλως ήρθες!αν εννοείς το να είσαι ενήμερος αλλά δεν έχεις τη δύναμη γι αυτό...
προσπαθείς να την αποκτήσεις, απλά το κάνεις..βήμα βήμα..καλημέρα σε όλους!

argy είπε...

καλε ευχαριστώ φια το καλωσόρισμα...!!!

Albus Genius είπε...

"... στο πως μπορώ να σχετιστώ με τον άλλον - από την στιγμή που ζω σε μια κοινωνία και όχι στα βουνά μόνος μου."

H παρατήρησή σας για τα βουνά δεν ισχύει δεν είστε καθόλου μόνη σας, εκτός αν θεωρείτε ως μόνο άξιο επικοινωνίας τον άνθρωπο,άποψη που θα αναθεωρήσετε άμα βρεθείτε σε βουνό,για να μείνετε φυσικά.

Στις πόλεις οι αλλαγές πολλές φορές είναι και ατομικές και συλλογικές όπως στο ναζισμό, όπως στη Κίνα του Μάο κλ.π. εκτός αν "ζείτε στο βουνό μόνη σας".

Η φράση "''τι με βοηθάει στο σήμερα? το κρατάω. τι μου δημιουργεί πρόβλημα? το πετάω'' είναι παρακινδυνευμένη διότι υπάρχει κίνδυνος να πετάξετε μαζί με τα νερά και το παιδί. Ο κόσμος μας μεταβάλλεται ταχύτατα και αλλάζουν οι αξίες του και οι επιλογές μέρα με τη μέρα.

Αυτό σημαίνει ότι μια παλιά αξία μπορεί να έχει λειτουργικότητα την οποία δεν βλέπω σήμερα.

Ευχαριστώ για την απάντηση σαν τελικό λόγο θα σας έλεγα να σκέφτεσθε συχνά τον Αριστοτέλη και την έννοια του μεσότητα.

Elementstv είπε...

Γενικα παντως οποιος και αν ειναι ο λογος που για τον οποιο αλλαζει καποιος πρεπει παντοτε να αλλαζει για τον εαυτό του και οχι για τους αλλους γιατι τοτε η αλλαγη θα ειναι επιφανειακη..Προσεξτε την αφορμη για αλλαγη μπορει να μας τη δωσει και η διαδραση με καποιον αλλο αλλα την αλλαγη την ιδια θα την κανουμε μονο για τον εαυτο μας...
Y.Γ.:Βγαλτε ρε παιδια το letter identification για τα σχολια.Περιττο ειναι ....

Απόστολος Σαμπαζιώτης είπε...

elementstv καλώς ήρθες! συμφωνούμε.. άλλωστε ποτέ δεν είναι επιτυχής η αλλαγή αν δεν γίνεται για τον εαυτό μας, πόσο μάλλον αν μας επιβάλλεται από κάποιον άλλον. απλά, βλέποντάς μας στη διάδραση μπορούμε πιο εύκολα να διαπιστώσουμε αν χρειάζεται να αλλάξουμε κάτι - για να είμαστε εμείς πάντα καλύτερα - και τι είναι αυτό. καλή σου μέρα!

maxvibus είπε...

Γεια σας. Ενα μεγαλο μπραβο για την αψογη αρχη που κανατε με το blog. Ειμαι και θα ειμαι θερμος υποστηρικτης :). Διαβασα όλα τα σχολια των αναγνωστων και μου εμεινε ενα ερωτημα... Γιατι καποιος εχει την αναγκη να αλλαξει- να ερευνησει τον εαυτο του μετα απο τοσα χρονια; Λογο ζωδιου; αποκλιεται! (αστειευομαι). Ποτέ δεν ειναι αργα μεν αλλα το γιατι οχι νωριτερα μου εχει μεινει ερωτημα. Μια δικη μου ταπεινη εξηγηση ειναι οτι απλα δεν εχουν ζησει οι ανθρωποι νωρις την πιεση στην ψυχουλα τους ωστε η ιδια να ξυπνησει. Δεν εχουν την εμπειρια δηλαδη της στενοχώριας του θυμου, της χαρας, της απογοήτευσης, ολων αυτων δηλαδη που ζει ενας ενηλικας αυτοβουλος. Γι' αυτο οι "ενηλικοι αυτοβουλοι", να μην στενοχωριουνται και απογοητευονται λεγοντας "αμαν τωρα βρηκα οτι χρειαζεται να αλλαξω ορισμενα πραγματα μεσα μου; τωρα που μεγάλωσα και ειμαι ολοκληρωμενη προσωπικοτητα;" Το ωραιο ειναι να λενε..."ααα ξυπνησε αυτο επιτέλους και σιγα σιγα πρεπει να αρχησω να το πλαθω, να το δουλευω, να το καλλιεργω". Ολο αυτο θα κανει τον ανθρωπο σιγουρο για τον ευατο του, θα κανει την ψυχη του ομορφη και το σημαντικοτερο; Θα την βλεπουν και οι γυρω του ετσι!!
Για να σε αγαπηση η ψυχη σου, πρωτα αγαπα την εσυ και φροντισε την. Σαν ενα δικο σου μωρο εινα... που οταν μεγαλωσει θα σε φροντίσει αυτο :)

Απόστολος Σαμπαζιώτης είπε...

σε ευχαριστούμε πολύ Gigo και καλώς όρισες κι εσύ!
όντως, η στιγμή που ο καθένας μας αποφασίζει να κάνει τις όποιες αλλαγές εξαρτάται αρκετά από τα εξωτερικά ερεθίσματα (την πίεση όπως λες κι εσύ), από τις προσλαμβάνουσές του και από το αν είναι σε θέση ο ίδιος να διαβάσει τη συμπεριφορά του "ανάμεσα από τις γραμμές"..
θα συμφωνήσω ότι το να καταλάβω τον εαυτό μου και να τον αγαπάω γιαυτό που είναι πάνε μαζί.
η παρομοίωση δε, στο κλείσιμό σου, πολύ εύστοχη, έως και ποιητική!
την καλημέρα μου σε όλους..

Annelida2 είπε...

"..Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.." Εύκολο δε θα είναι απ'όσο φαίνεται, τουλάχιστον στην αρχή. Αν ποτέ φύγουμε από την αρχή και καταφέρουμε να ανακαλύψουμε έστω και ένα ψήγμα του εαυτού μας.
Μακρύς είναι και ο δρόμος της ιδέας αυτής. Για την ακρίβεια, όσο έχω να διανύσω εγώ, πολλασιασμένο επί τον αριθμό των ατόμων που έστω και για μια στιγμή αναρωτήθηκαν "Γιατί...¨" όταν αισθάνθηκαν τον εαυτό τους μέσα από τα μάτια των ανθρώπων που έχουν δίπλα τους και δεν τους άρεσε η αίσθηση.
Κάποιο φάρμακο για τις βαριές περιπτώσεις έχετε;

Απόστολος Σαμπαζιώτης είπε...

καλώς ήρθες annelida! κατά τη γνώμη μου, για όλες τις περιπτώσεις υπάρχει "φάρμακο".. αρκεί να έρθει η στιγμή να το ζητήσουμε. αλλά μόνο και μόνο το να αναγνωρίσει κανείς την ανάγκη για αλλαγή, μόνο και μόνο το να νιώσει ενήμερος, είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα. ίσως κι αυτό από μόνο του να απαλύνει λίγο το βάρος, για αρχή!

seniorita είπε...

ωραίο μπλογκ,καλώς σας βρήκα!
μόνο αν μάθουμε να ερμηνεύουμε όσα νιώθουμε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά μας και να βελτιωθούμε στις αντιδράσεις μας και γενικότερα στο πώς φερόμαστε στους γύρω μας..όμως σκεφτείτε και το άλλο,υπάρχει χρόνος τη σήμερον ημέρα να προβαίνουμε σε εσωτερικές αναζητήσεις και να συνομιλούμε με το εγώ μας?

Ελευθερία Αραβανή είπε...

γεια σου seniorita...πολύ καλή η παρατήρησή σου..ναι, χρόνος δεν υπάρχει..υπάρχουν όμως πολλά προβλήματα..καλύτερα, λοιπόν, να δώσουμε χρόνο τώρα (στα πλαίσια της πρόληψης) παρά να τρέχουμε μετά..μπορούμε να βρούμε χρόνο, άλλωστε βρίσκουμε όταν θέλουμε για ό,τι θέλουμε..

Δήμητρα είπε...

Είδα ανοιχτά και μπήκα.Αλλά το κατα πως φαίνεται θα στρογγυλοκαθίσω και γω.Πάντα θαυμάζω τους ψυχολόγους...είναι που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω όλα αυτά τα περίεργα της ψυχής και του νου.Και σεις έχετε τον τρόπο να τα λέτε πολύ απλά και όμορφα....